Kinezyterapia dzieli się na miejscową i ogólną.
Miejscowa – dotyczy bezpośrednio narządu zmienionego chorobowo, składają się na nią:
- - ćwiczenia bierne – wykonywane przez kinezyterapeutę lub aparat CPM (Continuous Passive Motion – ciągły bierny ruch) bez czynnego udziału chorego;
- - ćwiczenia izometryczne – czynne napinanie mięśni bez zmiany ich długości;
- - ćwiczenia czynno-bierne – ruch wykonywany jest biernie natomiast pacjent czynnie rozluźnia mięśnie;
- - ćwiczenia samowspomagane – pacjent siłą mięśni kończyny zdrowej wspomaga pracę osłabionych mięśni;
- - ćwiczenia w odciążeniu – wykonywanie ruchu przy odciążeniu przez terapeutę ćwiczonego odcinka ciała;
- - ćwiczenia czynne;
- - wyciągi;
- - ćwiczenia synergistyczne – pacjent siłą mięśni kończyny zdrowej wspomaga pracę osłabionych mięśni;
- - ćwiczenia oddechowe.
Ogólna – składa się z ćwiczeń części ciała nieobjętych chorobą:
- - ćwiczenia ogólnokondycyjne;
- - ćwiczenia gimnastyki porannej;
- - ćwiczenia w wodzie;
- - sport inwalidów.
Kinezyterapia stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, po zabiegach operacyjnych, po udarach mózgu, po zawale serca, a także w okresie ciąży jako przygotowanie do porodu.
(źródło: Wikipedia)